مقایسه تأثیر دو روش آموزش مبتنی بر مسأله و شیوه الکترونیک آن بر یادگیری اینترن های بخش قلب

مقدمه:در آموزش مباحث مربوط به دروس علوم پزشکی در اغلب کشورها، گرایش رو بهرشدی در ارائه مباحث به سبک الکترونیکی و یادگیری فراگیر محور صورت گرفته است؛ لذا این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر دو روش آموزش مبتنی بر مسأله و شیوه الکترونیک آن بر یادگیری اینترن های بخش قلب در سال 1392 صورت گرفت. روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی، مداخله ای و توسط پیش آزمون و پس آزمون بر روی 64 نفر از اینترن های بخش قلب بیمارستان شریعتی اصفهان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد در سال تحصیلی 1393- 1392صورت گرفته است. نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه 32 نفره که از نظر پیشرفت تحصیلی، سن، جنس و میزان تسلط بر مهارت های کامپیوتری همسان شده بودند، تقسیم شدند. برای هر گروه قبل و بعد از مداخله آموزشی پرسشنامه های محقق ساخته سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد تکمیل گردید. آموزش ها به دو روش مبتنی بر مساله و مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک برای هر گروه به طور جداگانه ارائه گردید. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون های t‏ مستقل و تی زوج تحلیل گردید. نتایج:میانگین نمره آگاهی، نگرش و عملکرد با روش مبتنی بر مساله قبل از آموزش به ترتیب برابر با 38/11±2/12 (از 40 نمره)، 8/1±2/3 (از 10 نمره) و 25/4±1/8 (از 20 نمره) و پس از مداخله به ترتیب برابر با 4/4±8/31، 4/4±5/6 و 4/1±7/16 بود. همچنین میانگین نمرات در حیطه های فوق با روش مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک قبل از مداخله برابر با 5/0±21/2، 4/2±78/11 و 82/1±2/6 بود و پس از مداخله برابر با 7/1±74/38، 75/0±85/8 و 2/1±2/19 بود.نتایج حاکی از آن است که بین نتایج یادگیری دانشجویان قبل و بعد از مداخله در هر دو روش تفاوت معناداری وجود دارد و این تفاوت در روش آموزش مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک بیش تر است(001/0p≤). نتیجه گیری:با توجه به این که بین نمرات گروهی که با روش الکترونیک مبتنی بر مساله آموزش دیده اند با گروهی که به سبک مبتنی بر مساله با متد اصلی و حضوری آموزش دیده اند اختلاف معناداری وجود دارد؛ همچنین وجود مزیت های سبک الکترونیک، لذا استفاده از روش مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک برای ارائه این واحد درسی در دانشجویان گروه پزشکی پیشنهاد می گردد.